DOSTLUKLAR MI SANAL DÜNYADA, YOKSA SANAL DOSTLUKLAR MI REEL BU ZAMANDA...

“Ben pırıl pırıl bir gemiydim eskiden.

İnanırdım saadetli yolculuklara.

Adalar var zannederdim güneşli, mavi, dertsiz.

Bütün hızımla koşardım dalgalara.

O zaman beni görseydiniz.

Ben pırıl pırıl bir gemiydim eskiden.
Beni o zaman görseydiniz
Siz de gelirdiniz peşimden.

Ama simdi şu akşam saatinde
Son liman kendim, bu döndüğüm,
Bilmiş, bulmuş, anlamış.
Hatırımda, bir vakitler güldüğüm.
Yoluna can serdiğim o kaçış.

Şimdi, şu aksam saatinde
Dönüyorum görmüş, geçirmiş, atlatmış,
Gözlerin doymayan sahilinde.

(Özdemir Asaf)” diyor ya şair, “Bir kere yanlış trene bindiyseniz; koridordan ters tarafa yürümenin hiçbir faydası yoktur “ dediği gibi Niechtze’nin, bazen yanlış limanlara sığınıyoruz. Bizi korumayacağını bile bile medet umuyoruz ondan. Bazen de limanın gerçek bir liman olmadığını anlıyoruz, fırtınalardan daha kendini bile koruyamadığını… Ya da sizin yürek geminize yer açacak kadar geniş bir liman olmadığını… Ya da kendisine o kadar değer atfetmediğinden yerinin varlığından haberdar olmadığını…Kendisini oracıkta sağa yatan geminizin batışını sessizce izleyecek kadar çaresiz sandığını görüyorsunuz… İşte o zaman durduğunuz yerin yanlışlığını idrak ediyorsunuz.

İçinizde sürekli gözü okyanuslarda bir gemiyle Ankara’da yaşıyorsanız, bırakın okyanusu, açık denizleri gideceğiniz bir deniz kenarı yoksa efkarınızı dağıtacağınız sığınacağınız limanlar insandan oluyor, çünkü, insana insandan başka kaçacak yer yoktur bu gri kentte. Neyse ki şimdilerde mesafelerin yok olduğu bir zamanı yaşıyoruz da,  deniz kenarında nefes alamasak da Ankara’nın kendine benzettiği asık suratlı insanlarına mahkum olmadan yeni insanlarla tanışıp farklı gönüllere misafir olabiliyoruz. Ve bazen en yakın arkadaşımızdan daha fazla bizi anlayacak insanlarla karşılaşıp kendimizi o insanın gönlünden akanlarla zenginleştirebiliyoruz.

Nasıl kredi kartını iyi kullanırsak oldukça yararlı bir icat olduğunu görürüz aynı şekilde internet üzerinden kurduğumuz diyaloglarda da ilkelerimizden vazgeçmeden kriterlerimize saygı gösterecek ve kendisi de ilkelerine saygı bekleyen insanlarla ilişki kurduğumuzda sanal dostlukların hiç de zararlı olmadığını görürüz. Kredi kartının bilinçsiz kullanımı nasıl ocakları batırıyorsa, kumar, alkol, şiddet nasıl aileleri dağıtıyorsa sanal alemin de bilinçsiz ve dizginsiz kullanımı aynı sonuçlara götürebilir insanları. Ama doğru düzgün kullandığınızda yolunuzu hiç kesişmeyeceği bir dolu harika insanla tanışabilirsiniz.

İş vs sebeplerle on yıldır,  bloglar, edebiyat siteleri ve sosyal medya üzerinden de beş yılı aşkın süredir aktif bir internet kullanıcısıyım. Çok farklı meslek gruplarından çok kaliteli dostlar edindim. Bu sayede kendi mesleğimin at gözlüklerini kullanma zorunluluğum olmadan bakabiliyorum hayata.

Sanal dostlarımın hepsi bir şeyler kattı bana. Ben de bir çok insanın hayatında önemli değişikliklere sebep olacak kıvılcımı ateşledim. İnsan bazen tüm şartları hazırlıyor ama hedefine yürümek için bir hadi bekliyor. Çevresindekiler onun oyalandığını düşünüp eleştiriyor ve hedefe doğru ilerlemesinde gecikmeye sebep olurken onu daha iyi anlayabilen sanal dostu tarafından motive edilebiliyor. Çünkü insan en çok inanılmak istiyor. Eğer sadece yazışma yolunu kullanırsanız ve amacınız kötü değilse samimi bir dostluğun kapılarını kelimeler açıyorsa bir süre sonra sahte davranamazsınız. İnsan en çok yazarken soyunur sahteliklerinden, maskelerinden. Bu yüzden bazıları yazmaya korkar; kalbini ortaya koymaktır yazmak. Ve yazmamak susmanın bir çeşididir, söylemekten korktuğu şeyleri bilinçaltının derinliklerine gömme çabasıyla bir tür kaçmak, kalbinden saklanmaktır. Saklandığı yerde belki de kendini de unutmak, yeni bir maskeyle yola devam etmektir, şifa bulmadan, ruhunda daha büyük hasarlarla. Yazmayı, yazarak dost olmayı, dost kalmayı herkes başaramaz. Bu nedenle insan her kalpten aynı tepkiyi beklememeli ama başaranların samimiyetlerini, karşısındakini  iyileştirirken kendine yaptığı iyiliğin de farkında olmalı diye düşünüyorum.  

İnternetin en büyük faydası bu olmalı; bizi içinde bulunduğumuz kısır döngüden, kısıtlı çevrelerden çıkarmak, dünyanın bir ucunda bizim gibi hisseden birilerinin varlığını göstererek  imalat hatası olmadığınızı fark ettirirken vizyon kazanmamıza zemin hazırlamak. Az bir şey değil bu; farklı bakış açılarıyla aynı olaylara bakmak ufkunuzu açarken köşeye sıkışıp kalmış ruhunuzu da kanatlandırıp içimizdeki cevheri ortaya çıkaracak imkanlar sunabilir.

İnsan olarak gönderildiğimiz bu dünyada insan olarak kalmak ve bunun onuru ile yaşamak gayesinden başka bir hedefiniz yoksa insanlara temas etmekten korkmamak gerek diye düşünüyorum. Sizin varlığınızla ve onun hayatına kattıklarınızla bir insan bile daha rahat nefes alıyorsa siz faydalı bir insansınız manasına gelen bir söz hatırlıyorum ve bunu hayatıma tatbik ederek insanlara faydalı olmayı bir insanlık vazifesi belliyorum. Sadece dikkat edeceğimiz husus nasıl evimizi herkese açmıyorsak sanal alemde de herkese aynı yakınlıkta olamayız. Bize zarar vermeyen, üstelik bir tıkla yanınızda olan bizi dinleyen bizim için çabalayan bunu yazdıkları ile ortaya koyan, bizi zenginleştiren  insanlarla sanal da olsa dostluk kurmak bu devrin nimeti. Yakın dostlarımızın umurunda değilken sanal bir dostumuzun bize manevi destek olması, her zaman ulaşılabilir olması büyük bir şans. Tabi burada da denge çok önemli, sadece kendi istediği zamanlarda sizinle diyalog kuran, size dertlerini döküp sizin derdinizi dinlemeyen insanın size çok da katkısı olmaz. Diyalog önemlidir her türlü ilişkide, monologlar bir süre sonra yorar insanı, bir ilişkide hep alıcı olan ama kendisi vermeyen insan kendi egosunu sizin üzerinizden desteklemeye çalışıyordur. Psikolojinin basit kurallarını bilirsek ve kendimizi de tanıyorsak gerek reel de gerek sanalda yanlış insanlara açmayız gönül kapılarımızı. Açtıysak da içeri almayız hemen öyle. Ama bütün aşamaları geçip içeri girme şansı verdiklerimizi de öyle baş köşeye oturtmak için biraz zaman vermeliyiz kendimize. Hatta kimseyi oturtmamalıyız gönül tahtımıza ki sonra üzmesin bizi yaptıklarıyla.

Ama yine de sanal dostluklara bir şans vermeliyiz, üzülebiliriz korkusuyla kaliteli insanlardan kendimizi mahrum etmemeliyiz. Bir şiiri okuduğunuzda sizinle aynı şeyi olmasa da yakın duyguları hisseden insanlarla gönülden muhabbet etmek akşama kadar birlikte olduğunuz ve sizi hissedemeyen insanlarla diyalog kurmaktan daha zevkli bir hal alabiliyor. Birinde kalabalıkta yalnızlık hissederken diğerinde ne kadar da çok olduğunuzu anlamanın ve aynı yürek milletine mensup olmanın kıvancıyla yalnız başınayken bile yalnızlığın depresifliğini yaşamak zorunda kalmıyor bilakis güçlenerek çıkıyorsunuz girdiğiniz duygu salınımlarından.

Ama işte her şeyin kararında olması gerektiği hususu sanal alemde de geçerli. Misal artık insanlar her türlü tatmini sanal alem üzerinden sağlamaya çalıştıklarından paylaştıkları bir resmin aldığı beğeni kadar mutlu olup TT olamadıklarında bunalıma girer olmuşlar. Sosyal medyada insanlar genelde mutlu anlarını, kaliteli ve güzel fotolarını paylaştıkları için o anda o durumda olmayan insanları depresif hale sokabiliyorlarmış. O zaman neymiş insanlara faydalı olmak için mutsuz anlarımızı da paylaşmalıyızJ Hepimiz insanız ve dünyanın bin türlü hali var hergün bize değip geçen. Kimi içimize otururken kimi zihnimizi meşgul eden. Bir tarhana çorbası ya da melemen ya da tost, pizza vs yiyerek geçirdiğimiz bazen hiç yemediğimiz bir gün kadar bazen kuru ekmek ve dolapta kalmış bir parça peynirle karnımızı doyurmamız da normal. Ama hep ziyafet sofralarında resimlerimiz çünkü hepimiz elalem ne der prangasıyla bağlıyız adlarımızın limanlarına. Mutsuzken mutlu görünmeye çalışmak da bir eziyettir mesela. Elalem denen o bilinmez gürüh da aslında bizlerden oluştuğundan herkes kendi işine baksa ve işi olmayan dağılsa ne güzel olur dünyaJ

Hasıl-ı kelam sanal alem tıpkı gerçek hayat gibi zor bir mecra olsa da, ben çoğu zaman gerçek dostlarım büyük şehrin keşmekeşinde kendi sorunları ile meşgul olup benden bihaberken sanal dostlarımın bir tık yakınımda olmasından memnunum.

Varlığıyla size değer katan insanlarla karşılaştığınız günleriniz çok olsun. Ama sanal da olsa reel de olsa hele de hem sanal hem reel hem de kalbi kalbinize denk dostlarınız varsa değerini bilin.  Çünkü değerini bilmediğimiz her şey elimizden alınır ve geriye yeri doldurulmaz bir boşluk kalır. Sanal alem ve çeşitlilik kimse vazgeçilmez değildir diyerek insanları da tüketmemize yönelik mesajlar verse de hayatta bazı dostlar her zaman karşımıza çıkan cinsten değildir. Yer dolar, hatta istiflersiniz hayranlarınızı dostlarınızı o boşluk dolsun diye ama birebir yap-bozunuza uyan o parça olmadıkça açıkta kalacaktır yüreğinizde bir yerler. Sanal- reel, sevelim sevilelim dünya kimseye kalmaz. 

HANDAN KILIC