29 Ağustos 2013 Perşembe

ÇOK ÖZLEDİM BEN SENİ



"Birini ne kadar özlediğini ancak "Seni Çok Özledim" bile diyemeyeceğini fark ettiğin anda anlarsın..." 

Facebook da rastladım bu söze, kimindir bilmiyorum ama galiba doğru. Çünkü büyük olan her şey dilsiz oluyor. Çok kızdığınızda önce biraz bağırıp çağırsanız da asıl acıyı içinizde ve sessizlikte yaşıyorsunuz, en fazla gözyaşlarınız görüyor acınızı. 

Çok özlediğinizde de öyle olmuyor mu? Hele de çaresiz bir özlemse, özlenen gelemeyecekse... Bu alemde değilse... Ya da yollarınız çoktan ayrılmışsa... Ya da yollarınız hiç kesişmemişse, kesişip değişmişse... Hepsinde ayrı bir özlem birikir yüreğinizde... Ve bir gün öyle bir noktaya gelir ki sessizliğinden yok oldu bitti gitti sanırsınız. Ama bir gün özlediğinizi anımsatan bir koku, bir sima, bir ses, bir şarkı ile başınızı gönlünüzden çıkardığında hiçbir özlemin geçmediğini anlarsınız. Sezen Aksu "Ömür geçer, gönül geçmez" diyordu değil mi bir şarkısında...

Bazen özlemden burnunuzun direği sızlar , hatta bu sızlama ayrıldığınız anda başlar. İki insan birbirine ters iki ayrı yöne gider ve sırt sırta giderken açılan mesafe büyüdükçe özlem de öyle büyür, sevda da. Ama yollar ayrılmışsa aynı sayfada yazılmamışsa kaderleri illa ki özlem kalacaktır aralarında. 

Ahmet Altan da der ya hani " en çok özlediklerimiz en çok unutmaya çalıştıklarımız olur" diye.

Özlem deyince susmak lazım... Sessizlikte seyretmek içinden geçen özlem geçidini...

HANDAN KILIÇ  

2 yorum:

  1. Yazınızı okuyunca ne kadar çok özlediğimi anımsadim. Dipsiz bir kuyuya atılan çığlık misali haykirdikca unutmak istediğini, daha derinlerden yankilaniyor özlemini soluklari... Ne kadar çok unutmaya çalışıyorsan, o kadar çok kaziniyor yüreğine

    YanıtlaSil