SES MERDİVENİ...

Sesini duyduğunuzda canım dostum benim diye seslendiğiniz insanlar vardır hani. 

Böylesi dostların tebessümüyle güler, onların yüzündeki gri bulutlarla sağanak yağmurlara yakalanırsınız. 

Onun umutsuzluğu sizi kederin derin kuyularına atar. Hele de elinizden bir şey gelmeyen hallerde, tek çözüm zamanın iyileştirici nefesinin onun ruhuna değmesini beklemekse, siz de onlar iyi olana kadar çıkamazsınız karanlık kuyulardan.    

Ve ancak dostunuz güneşi görüp size sesinden bir merdiven uzattığında tırmanıverirsiniz umudun basamaklarını bir solukta.

Güldüğünü görünce yeniden gülersiniz onun sesinin dalga boyunun sizin boyunuzu aşmasıyla.

"İyi ki var"lar diyebileceğimiz dostlar varsa etrafınızda, bırakmayın onları hiç bir zaman, sıkıca tutunun varlıklarına.

Bir gün bana ihanet ederse diye korkmayın mesela.

Bırakın kendinizi "an"ın kollarına.

Yaşamak nedir ki, "an"dan başka.

Sevmek varlığımızla hayata karışmaksa akışına bırakın hayatı coşkulu bir sesin rahatlığında.

Selam olsun güzel günlere:)  Güzel dostlara...